Rozdział piętnasty

Tak jak obiecałam kolejna część opowiadania w postaci rozdziału piętnastego. Dodaję go teraz, bo później już w ogóle nie będzie mi się chciało. Byliśmy dzisiaj ze znajomymi na basenie i wszyscy się spaliliśmy (brak kremu z filtrem). Więc piszę do was taka czerwona i rozpalona, ale zadowolona, że ktoś tu w ogóle wchodzi, czyta i komentuje :** Dziękuję wam za wsparcie i miłe słowa. Cieszę się, że wyjęłam te moje pokreślone zeszyty z opowiadaniem i różnymi pomysłami z szafki, gdzie były głęboko schowane i postanowiłam założyć tego bloga. No nie będę już przedłużać. Jeszcze tylko jedna sprawa: ktoś pytał mnie pod poprzednim rozdziałem co to znaczy upiąć włosy w dudlik, więc dodałam tam zdjęcie tej fryzury. Ja noszę takie upięcie prawie codziennie, bo mam takie włosy jak na zdjęciu i moja bohaterka też często będzie, więc to tak dla waszej wiadomości i wyobrażenia :) Pozdrawiam. Miłego czytania...

The Wanted- Heart Vacancy

Godzinę później usłyszałyśmy pukanie do drzwi.

- Pójdę otworzyć- zawołała Car, lecąc szybko w tamtym kierunku.

Po chwili do salonu wleciało pięciu dzikusów ze swoimi torbami. Wszyscy wyściskali i ucałowali mnie mocno, a kiedy usiedli troszeczkę już uspokojeni na kanapie zapytałam:

- Co wy tu robicie i po co wam te torby?

- Car podobno jutro wyjeżdża, a ty potrzebujesz opieki, więc na tydzień się do was wprowadzamy i będziemy twoimi osobistymi niańkami- powiedział Lou i pociągnął mnie, żebym usiadła mu na kolanach, więc tak zrobiłam.

- Osobiste niańki powiadasz?- patrzyłam na niego z uśmiechem.

- No tak. Będziemy ci robić pyszne śniadanka, kolacje, umilać ci czas i śpiewać do snu- wytłumaczył słodko.

- Ooo... powiedziałam i pogłaskałam go po głowie.

- Możemy też robić ci kąpiele ze świecami i płatkami róż- powiedział mulat i uśmiechnął się łobuzersko.

- Z tym sobie poradzę Zayn. Chociaż te płatki brzmią kusząco- powiedziałam z uśmiechem i wszyscy się zaśmiali.

- To co, przyjmujesz propozycję?- zapytał Lou unosząc brwi.

- Pewnie. Mieć One Direction za niańki. Która dziewczyna by się nie zgodziła?- zapytałam wskazując rękami do góry.

- To o tym rozmawialiście przez telefon?- zwróciłam się do przyjaciółki.

- Taaa...- odpowiedziała i zaczęła gadać o czymś z Niallem i Liamem.

- A co byłaś o nas zazdrosna?- Harry pociągnął mnie z kolan Lou na ziemię tak, że leżałam na niej plecami i położył się na mnie.

- Skądże- powiedziałam kręcą głową, a on przyciskał mnie coraz bardziej tak, że nie umiałam mu się wyrwać.

- Na pewno?-zapytał uśmiechnięty i zagryzł wargę.

- O ciebie Haroldzie?- zrobiłam obojętną minę, na co wszyscy zrobili uuu...

- Odwołaj to- przybliżył się jeszcze bardziej i patrzył prosto w moje niebieskie oczy.

- A co mi zrobisz?-szepnęłam, dotykając delikatnie, przez przypadek ustami jego ucha.

Chłopak przybliżył się jeszcze bardziej, na tyle, że nie umiałam swobodnie oddychać.

- Chcesz się przekonać?- zapytał, a Zayn zawołał do niego:

- Weź Harry nie przy ludziach. Dziewczyna zaraz się udusi- na co wszyscy zaczęli się śmiać.

- No właśnie- powiedziała Emma pukając w ścianę.

- Pukałam, ale nikt nie otwierał, więc weszłam. Muszę cię zbadać- wytłumaczyła i spojrzała na naszą pozycję z trochę dziwną miną, więc loczek zarumieniony zszedł ze mnie i pomógł mi wstać.

- Jeszcze się policzymy- szepnął z zadziornym uśmieszkiem.

- Miałaś odpoczywać- powiedziała poważnie, choć widać było, że ta sytuacja ją rozbawiła.

- Przepraszam, mamo- powiedziałam spuszczając głowę i idąc w kierunku, który wskazała ręką, czyli do mojego pokoju. Chłopcy pomaszerowali za nami, ale przed wejściem Emma powiedziała:

- Wy nie idziecie- i posłała im porozumiewawcze spojrzenie. Spuścili głowy tak jak jeszcze ja przed chwilą i wrócili do salonu.

Kiedy skończyłyśmy Emma pożegnała się, zapowiadając swoją wizytę na jutro. Po niej do pokoju wszedł Li. Dobrze się składało, bo miałam z nim pogadać.

- Mogę wejść?- zapytał opierając się o framugę drzwi.

- Pewnie- wskazałam ręką miejsce na łóżku, żeby sobie usiadł.

- I jak?- zapytał trochę poddenerwowany.

- Jestem zdrowa jak ryba- powiedziałam uśmiechając się szeroko.

- Mogłem cię nie słuchać i wziąć od razu do szpitala- wyznał.

- Czemu mi nie powiedziałaś, że uderzyłaś się w głowę?- zapytał zdezorientowany.

- Gdybym ci powiedziała, to już na pewno zawiózł byś mnie do szpitala- wytłumaczyłam się.

- Jesteś zły?- zapytałam zagryzając delikatnie dolną wargę.

- Nie, ale nie wybaczyłbym sobie, gdyby coś ci się stało- powiedział z uśmiechem i odgarnął za ucho kosmyk moich włosów, który jakimś cudem wydostał się z zamknięcia. Cały czas  patrzyłam w jego oczy, które jakby się uśmiechały, więc na mojej twarzy też zagościł delikatny uśmiech. Nagle zrobiło mi się strasznie ciepło. Na moich policzkach pojawiły się wypieki, a serce zaczęło szybciej bić.

- Liam chciałam cię jeszcze za coś przeprosić- powiedziałam cicho, ale on doskonale mnie słyszał.

- Za co?- zapytał zdziwiony.

- Za ten wywiad, te zdjęcia i w ogóle- wyjaśniłam i trochę posmutniałam.

- Przecież to nie ty zrobiłaś te zdjęcia. To nie twoja wina- powiedział przejeżdżając wskazującym palcem po czubku mojego nosa, co wywołało we mnie uśmiech.

- Ja wiem, ale nie chcę, żebyś miał przeze mnie kłopoty.

- Dziennikarze mają tylko kolejną sensację. Za parę tygodni im przejdzie.

- Nie chodzi mi o dziennikarzy- powiedziałam, a on spojrzał na mnie pytającą miną.

- Chodzi o twoją dziewczynę- spuściłam głowę.

- Danielle?- zapytał.

- A masz jeszcze inną dziewczynę?!- zaśmiałam się a on do mnie dołączył.

- Nie- pokręcił głową i spojrzał na mnie.

- Tak. Nie chcę, żeby pomyślała...- chwyciłam rękami karku, bo nie wiedziałam jak mam mu to powiedzieć.

- Nie pomyśli. Już jej wszystko wyjaśniłem- powiedział z uśmiechem, a ja odetchnęłam z ulgą.

- To dobrze- powiedziałam.

- Chodźmy już lepiej- wskazałam na salon i wstałam z łóżka.

Razem z Daddym dołączyliśmy do przyjaciół, którzy próbowali dopiąć akurat walizkę Caroline.

- Han, weź tu usiądź- wskazał torbę blondynek. Zrobiłam posłusznie to o co mnie prosił i usadowiłam się na walizce, ale ta dalej się nie zamykała, więc razem z Niallem weszliśmy na nią i zaczęliśmy skakać, żeby ubić wszystkie rzeczy. W końcu się udało i zamek posłusznie zasunął się do końca.

- Dobra nie wiem jak wy chłopaki, ale ja jestem już wykończona i idę spać- odezwałam się po chwili.

- Tylko jak śpimy?- zapytałam.

- My dwie w twoim łóżku, dwóch w moim, a dwóch na kanapie. Został jeszcze jeden- spojrzała po chłopakach.

- To my dzisiaj w trzech będziemy spać na kanapie, a dwóch w twoim łóżku. Jakoś się zmieścimy, a jutro jak wyjedziesz, to któryś będzie spał z Han- powiedział Lou.

- Pasuje?

- Jak komu?- zaśmiałam się, a oni ze mną.

- Okej, dobra pasuje, dobranoc- przytuliłyśmy każdego na pożegnanie.

Kiedy już przebrałam się do mojej piżamy i umyłam ząbki:

 

weszłam pod kołdrę i wtuliłam się w nią. Była wyprana i wspaniale pachniała. Kochałam jak rzeczy tak cudnie pachną. Rzeczy i ludzie... Po chwili do pokoju weszło całe One Direction.

- Śpicie już?- zapytał cichutko Harry.

- Car się kąpie, a ja nie umiem zasnąć- powiedziałam siadając na łóżku.

- To może ci zaśpiewamy?- zapytał Niall wyciągając zza pleców swoją gitarę.

- Mówiliście serio?- zapytałam trochę zdziwiona.

- My zawsze mówimy serio- powiedział Liam.

- Fajna piżama- powiedział Zayn wskazując na moją piżamkę.

- Dzięki- posłałam mu uśmiech.

Usiedli obok mnie, a po chwili dołączyła do nas wykąpana i pachnąca mydłem Caroline.

- Muszę korzystać, póki tu jestem- powiedziała wskakując pośpiesznie do łóżka i przykrywając się, na co wszyscy się zaśmialiśmy. Niall zaczął grać cichutko melodię, a ja skuliłam się w kłębek, przytuliłam do niej i słuchałam, jak chłopcy po kolei zaczynali śpiewać ''Moments''.

  

One Direction- Moments

Zaczął Liam:

Shut the door, turn the light off

I wanna be with you
I wanna feel your love
I wanna lay beside you
I can not hide this even though I try
Heart beats harder
Time escapes me
Trembling hands touch skin
It makes this harder
And the tears stream down my face

Cały czas podczas śpiewu na twarzy towarzyszył mu delikatny uśmiech.

Potem krótko zaśpiewał Harry, a po chwili dołączyli do niego wszyscy. Zmrużyłam oczy i przysłuchiwałam się im dokładnie. Karolina już zasnęła. Ale żeby ją uśpić wystarczy ''Kotek na płotek'', a co już dopiero anielski śpiew chłopców z One Direction!

Usłyszałam głos blondynka, a potem Lou. Oni nadawali tym wszystkim piosenkom

nutkę tajemniczości. Głos każdego z chłopaków był na swój sposób niesamowity. Każdy oddawał coś innego, ale równie pięknego i ważnego. A kiedy ich cudowne głosy łączyły się wzajemnie to było coś przepięknego. Mogłabym słuchać ich tak codziennie kiedy kładę się spać.

Wysłuchałam jeszcze refren i zasnęłam z delikatnym uśmiechem na ustach.

Taaa damm! Nadchodzę z nową porcją pomysłów :P

Mam jeszcze kilka pytań, na które chciałabym żebyście udzielili mi szczerej odpowiedzi :P

1. Czy mam dalej dodawać piosenki do rozdziałów? Podobają wam się?

2. Z którym z chłopców z 1D (jeśli oczywiście z którymś będą, bo tego nie obiecuję) chcielibyście żeby była Hannah, a z którym Caroline?

3. Ile chcecie rozdziałów opowiadania?

4. Czy chcielibyście zakończenie szczęśliwe, czy smutne, a może tragiczne? (nie kończę pisać, ale chcę wiedzieć).

No to na tyle. Pozdrawiam kochani... Hania :))